Yine bir dalga vurdu beni.Bir haftadır neredeyim, kimleyim farkında olmadan kayıtsız dalgın ve aptal aptal geziyordum.Uykusuz , huzursuzdum.Akşam işten çıktığım gibi hemen pijamalarımı giyip yattım.Veee 12 saat.İhtiyaç molası bile vermeden nonstop uyudum:)
Hal böyle olunca haftanın son gününe bomba gibi başladım.Havanın kapalı olması bile etkileyemedi o her şeyden etkilenen psikolojimi.Öğlen ahmak ıslatan yağmur eşliğinde yediğim yemekte gidip geldi yine aklım, dellendim yine.Çıkarıp topuklu ayakkabıları çimlerde yürümek istedim ahmak gibi. Kendimle buluşmaya çok ihtiyacım var.Yalnız kalmak kimse tarafından aranıp sorulmamak istiyorum.Ruhum yorgun.Alıp çantamı kapatıp telefonumu çok değil sadece 2 gün Safranbolu'daki konakların birinde sultan olmak istiyorum. Duyurulurrr....
İnsan kendini bir mekana bu kadar mı ait hisseder ?
bıraz gec oldu belkı yazıyı okuyalı ama kusura bakmazsınız artık. Safranbolu'yla ilgili olarak ecrübe paylaşımında bulunmak istedim bir an.
YanıtlaSilSafranbolu'nun tam gözbebeğinde Cinci Han Otel var. Bir kaç yıl önce orada konaklama fırsatı bulmuştum. Eski bir kervansaraymış malum bina. Tüm odaları otantik ve yeniden dekore edilmiş. Aynen eski yüzyıllarda gibi hissettiriyor insanı kendine. Odaların giriş kapıları oldukça alçak ve girerken odaya saygıyla giriyor izlenimi oluşturuyor insanda. Sonrasında dar bir pencereden Safranbolu'nun sokaklarını görme imkanınız oluyor. Odanın tavanı öyle her akşam yattığınız, evinizdeki tavanlardan çok farklı; taştan kubbe var. Hem serinlik hemde otantik bir görüntü veriyor. (Fotoğrafını çekmek için baya uğraştım ama derinlik hissini oluşturana kadar öldüm bittim.)
Herkese tavsiye ederim.Duyurulur...=)