Ben herşeyden çok çabuk vazgeçiyorum.Saman alevi gibi birden parlayıp birden sönüyorum.Yenilgiyi hemen kabulleniveriyorum.Uzun zamandır yazmadığımı düşündüm.Kağıtla kalem yabancı bugün bana, hatta birbirlerine.Sanki onlar da uzak kalmış iki dost gibi değil de hiç tanışmamış iki yabancı gibiler birbirlerine.Yazamıyorum yada korkuyorum.Zihnimdeki düşünceler birbirine çarpmaya başladı artık.Yoruldum onları kuytu köşelere itelemekten.Anladım ki zihnim doluyken taşıyamıyormuş meğer ayaklarım beni.Zihnimi boşaltmaya karar verdim.Hoşgeldim......
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder